Karling je timski sport koji igraju dvije ekipe od četiri igrača na zaleđenom pravougaonom terenu. Igrači guraju po osam kamenih kugli sa jednog kraja terena na drugi, i uz pomoć četki ili metli nastoje da ih smjeste što bliže središtu „kuće“ (mete), koja se sastoji od četiri koncentrična kruga. Igra je strateškog tipa, a zbog velikog umnog napora često se naziva šah na ledu. Nadimak, “The Roaring game”, potiče od zvuka koji nastaje kada 19,96 kg težak granitni kamen klizi preko leda.
Ovaj zanimljivi sport nastao je u srednjovjekovnoj Škotskoj, a prvi pisani tragovi, koji opisuju takmičenje u kome se koristi kamenje na ledu, potiču iz Februara 1541. godine. Tvrdi se da je „Kilsyth Curling Club“ prvi klub na svijetu. Formalno je osnovan 1716. godine i održao se do danas. Škotska je dom međunarodnog upravnog tijela za karling.
Riječ karling prvi put se u štampi javlja 1620. godine u Pertu (Škotska), u stihovima Henrija Adamsona. Naziv potiče od škotskog (engleskog) glagola curl (uviti, vijugati), koji opisuje kretanje kamena.
U početku koristilo se pljosnato kamenje sa dna rijeka koje nije bilo ujednačenog oblika i veličine. Igrači su imali manju kontrolu nad kamenom, i viče su se oslanjali na sreću nego na preciznost i strategiju.
Karling na otvorenom, u Škotskoj, bio je veoma popularan u periodu između 16. i 19. vijeka. Naime, klimatski uslovi obezbjeđivali su da led bude dobrog kvaliteta tokom cijele zime.
Igru su početkom 19. vijeka u Kanadu prenijeli škotski emigranti, a 1807 osnovan je najstariji klub u Sjevernoj Americi, „Royal Montreal Curling Club“. Do kraja 19, vijeka igra se proširila u SAD-u, Švedskoj i Švajcarskoj. Danas se igra širom Evrope, a proširio se na Brazil, Japan, Kinu, Koreju, Australiju i Novi Zeland.
Prvi svjetski šampionat održan je u Falkirku i Edinburgu u Škotskoj 1959. godine, a pobjednik je bio kanadski tim iz grada Regina, predvođen Ernijem Ričardsonom.
Karling je punopravan zimski olimpijski sport od Nagana 1998. U programu ZIO karling se pojavio još 1924. godine u Šamoniju u Francuskoj, nakon čega je napravljena pauza sve do 1992. godine kada je, ponovo u Francuskoj bio demonstracioni sport na ZOI u Abervilu.
Za karling potrebna je oprema od koje su najspecifičniji kamen, cipele i metla. Kamen za karling napravljen je od granita, tačno određenih dimenzija. Na dnu kamena nalazi se prsten koji predstavlja jedini dio kamena koji dodiruje led. Na vrhu se nalazi ručka koja omogučava igraču da rukuje kamenom,ali da zada rotaciju prilikom ispuštanja. Cipele izgledaju sasvim obično, ali imaju nejednake đonove. Jedna cipela dizajnirana je da se sa njom lakše klizi po ledu, a druga da bi se lakše zaustavili. Metla ili četka za karling koristi se da bi se očistila ledena povrčina po kojoj putuje kamen, ali se koristi i za balansiranje i upravljanje kamenom tokom njegovog puta ka meti.
Dužina terena je 45.7 metara, a širina 5 metara. Na svakom kraju klizališta (rink) nacrtane su vidljive paralelne linije na ledu i to: linija nišana (teeline), zadnja linija (backline), linija prestupa (hogline), središnja linija (centerline). Na terenu se nalaze i po 2 gumena odbojnika (hack) su postavljena na krajeve igrališta.
Cilj igre je da se postigne više poena od protivničke ekipe. Igrači iz obije ekipe se smjenjuju u bacanju kamena. Igra se sastoji od 10 rundi, a u svakoj rundi igrači bacaju po osam kamena, ukupno 16. Tim osvaja jedan poen za svaki kamen koji je bliži centru mete od kamenja protivničke ekipe. Svaki kamen koji se nalazi na 1.83 m od centra se broji. Merenje se obavlja od linije nišana do najbližeg dela kamena. Runda je završena kada se kapiteni ili njihovi zamenici dogovore sa kapitenima i zamenicima iz suprotnog tima o rezultatu te runde.
Kanada je zemlja sa najviše uspjeha. Muški tim je osvojio zlata 2006, 2010 i 2014, a srebra 1998 i 2002. Ženski tim osvojio je zlata 1998 i 2014, srebro 2010, a bronzane medalje 2002 i 2006.
Izvor: wikipedia.org
TBU NEWS
